Yanmadan demir

Dövülmeden taş

Kesilmeden ahşap

Kırılmadan cam şekil almaz…

Her şey önce acı çekiyor

Kor kor yanıyor

Zamanla şekilleniyor

Bir adı oluyor…

Şu an belki bir durum, bir dilek, bir ilişki, bir kişi, bir yokluk için;

Canınız yanıyor

Ruhunuz dövülüyor

Nefesiniz kesiliyor

Yüreğiniz kırılıyor…

Sonra;

Her şey yerli yerine oturuyor

Adını koyamadığın duygulara bir isim koyuyor

Kendini dileklerini yaşarken buluyor

Şekil verdikçe yaşamına acın kalmıyor

Her zorluk, her darlık insana;

Dostunu, düşmanını, sevenini, sevmeyenini gösteriyor…

Zaman sadece geçerek öğretmiyor tüm bunları

Zaman eziyorsa, üzüyorsa ilaç oluyor

Bomboş bir yolda sadece adım sayarak yürümeyi pekiştirirsin

Çiçekli bir yolda gülmeyi, mutlu olmayı öğrenirsin

Dikenli bir yolda ise tecrübe edinirsin…

Ve

Tecrübe dediğimiz her yaşanmışlık daima yoluna ışık tutuyor

Tüm hikayeler mutlu son ile bitmeyebilir ancak her mutsuzluk öğretmen gibidir.