“Yatakta uzanmış tavana bakıyor. Beni görmüyor, aslında hiçbir şeyi görmüyor. Bilirim bu bakışları. Sokakta uyuyan, tiner kokan çocukların gözleri... Bakan ama görmeyen...”

 Kâmil’in şahit olduğu sahnenin başlangıcıydı bu cümleler… İçinde olduğu hayatı, önünde bulunduğu o camı, bir ekmek kırıntısı için göze aldıklarını sorgularken soruları aynıydı: Bulunduğu yerde güvende miydi? Uçup gitse nasıl bir risk alacaktı?

 Kötülüğün, her şeye rağmen umutlu olmanın ve öz yıkımın insan doğasında var olduğuna inanan Deniz Çağlar’ın kaleminden, bireyin mutluluğuna da sefaletine de kayıtsız kalınan bir dönemde şekillenen sancılı öyküler… Her şey yolunda zannederken tepetaklak olan yaşamlar; serseri, uyumsuz ve kaybolmuş karakterler… Ötesinde ise kendini arayan bir anlatım…

 Her açıdan köşeye sıkışmış insanların çaresizliğini yansıtan öykülerle, bölünmüş benliklerin içinde belirsizliklerden ve ait olamamaktan beslenen bir estetik yaratıyor Kâmil. Yarı gerçek, yarı fantastik bir dünyada, alışılmışın dışında olan anlatımıyla kayıtsız kalınamayacak bir öykü kitabı sizleri bekliyor.