Müziği oluşturan en önemli ifade araçlarından biri çalgıdır. Tarih

boyunca çalgıyı en çok kullanan milletlerden bir olmamıza rağmen,

çalgı müziğimiz yeterince gelişme gösterememiş, daha çok sese eşlik eder

konumda olmuştur. Türk çalgıları için yapılan besteler ise insan sesinin

verebileceği alt ve üst sınırlar içinde kalmış, bu nedenle çalgıların gerçek icra

kapasiteleri ortaya konamamış ve göz ardı edilmiştir.

Tarihi kökleri M.Ö. 8. yüzyıllara kadar uzanan ve geçirdiği değişimlerle bugünkü

şeklini alan ud, diğer Türk çalgılarına göre en şanslı olanlardandır. Bugün de

olduğu gibi tarih boyunca sürekli revaçta olmuş, Ortadoğu, Asya, Avrupa gibi

çok geniş bir coğrafi bölgede kullanılmış, sesi ile insanları etkilemiştir. Bir

taraftan Avrupa orkestralarının popüler çalgısı olmuş, diğer taraftan da Asya

ve Ortadoğu’da çalgılar kraliçesi olarak adlandırılmıştır. Geniş ses alanı gerek

çok sesli gerekse geleneksel müziklerde istenildiği gibi kullanılabilme imkanına

sahip olması nedeniyle ud, çağımız müzisyenleri ve müzik severleri tarafından

da yine ilgi odağındadır. Bütün bunlara rağmen ülkemizde geleneksel müziklerle

ilgilenen gerek amatör gerekse profesyonel kişiler, her zaman ud eğitimindeöğretiminde

ve öğrenimindeki kaynak eksikliğini duymuşlar, eğitimciler

öğrencilerini yetiştirirken yararlanabilecekleri bir metod bulamamışlardır.