فهرست شماره12-13-14-15 مردم نامه
تاریخ فرودستان
قلعۀ شهر نو، از پیدایش تا تخریب: «مونس میگوید» / الهام اظهری
فرار از خانه‌های ساخت دولت: تجربه «مسکن اجتماعی در تهران دهۀ چهل شمسی» / محمدجواد عبدالهی
تاریخ هنر و معماری مردم
شهر جا مانده است / زهره توحیدی
تاریخ معماری مردمی: برای مردم و دربارۀ مردم / سمانه محسنی حسین آبادی
حسینیه ارشاد و تاریخش / صبا مدنی قهفرخی
نقدی بر گفتمان مسلط اروپامحور در تاریخنگاری هنر ایرانی – اسامی / لیلا طباطبایی یزدی
تاریخ اجتماعی و فرهنگی
اوضاع اجتماعی کاشان در عصر صفوی، از دیدگاه سفرنامه‌های اروپاییان / عباس زارعی مهرورز
مدارس کرمانشاه در سال 1313 ش / محمدعلی علوی کیا
نویسندهای که واقعیتِ ثابت را قبول نمیکند / دروتا سوآپا
مدرنیتۀ سیگاری؛ملاحظاتی دربارۀ تاریخ فرهنگی سیگار، در گفتوگو با یواخیم هاینتسل، هنرمند اتریشی / محسن آزموده و رامین صمیمی
کتاب گزاری
مرور و معرفی کتاب تاریخ، متن، نظریه / حسین پاینده
امر واقع، تاریخ و محتوای صورت (نگاهی به کتاب هایدن وایت نوشتۀ هرمان پاول( / محمدجواد عبدالهی
نگاهی به کتاب آبی دریای بیکران / میثم بازانی
تاریخ در ترازو
مورخ و فیلسوف هر دو مظاهر عصر خویشاند؛گفتوگو با رضا داوری اردکانی درباره تاریخ و فلسفه؛ / داریوش رحمانیان، محسن آزموده
کشکول
زهرا حاتمی
تلگرام نوشته‌ها
وقایع اتفاقیه
رضا شاه ملکی، حسین منوچهری
درگذشتها
رضا شاه ملکی، حسین منوچهری
مردم‌نامه و مردم‌نامه‌نویسی: چیستی و چرایی
روند برآمدن و بالیدن مردم یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های مدرنیته است. همراه با این روند، تاریخ‌نویسی و تاریخنگاری دچار دگرگونی‌های بنیادی شده‌اند که نمونه‌ای از آن میان، پیدایش گونه‌ای از تاریخ‌نویسی است که در زبان انگلیسی با نام People's History شناخته می‌شود و ترجمه ساده آن به فارسی «تاریخ مردم» است. ما به جای این ترجمه، تعبیر یا اصطلاح «مردم‌نامه» را ساخته و پیشنهاد داده‌ایم. مردم یک معنای عام دارد و یک معنای خاص. مردم به معنای عام یعنی همگان و مردم به معنای خاص یعنی مردم عادی و معمولی، توده گمنام و فرودستان در برابر نامداران و خواص و فرادستان. رویکرد مردم‌نامه‌ای یا تاریخ مردم، تاریخ و رویدادها را بر پایه نقش و جایگاه مردم تبیین و تحلیل و روایت می‌کند و بدین سان، در برابر رویکرد شخص‌باور، نخبه‌گرا و قهرمان‌پرست قرار می‌گیرد. رویکرد سنتی در تاریخ‌نویسی، اساس و محوریت روایت تاریخی را از آن شاهان و بزرگان می‌دانست و دانش تاریخ را دانشی شاهانه می‌انگاشت. بنابراین اگر بتوانیم این رویکرد سنتی را به سنت شاهنامه‌ای یا شاهنامه‌نویسی تعبیر کنیم، مردم‌نامه‌نویسی به مثابه یک رویکرد مدرن در برابر آن تعریف می‌شود.
