Geçmişi çok eskilere dayanan bir anlatım yolu olarak şiir, her ulusun kültürü içinde önemli bir yer tutmaktadır. Bu türün bizim edebiyatımızda da çok özel ve köklü bir yeri vardır. Divan edebiyatıyla klasik söyleyişin zirvesine ulaşan şiirimiz, Cumhuriyet döneminde, kültür ve sanat hayatımızdaki gelişmelere de paralel olarak sürekli bir değişme ve gelişme içine girmiştir. Beş Hececiler, Yedi Meşaleciler, Toplumcu Gerçekçiler, Garipçiler, Maviciler, İkinci Yeniciler, Hisarcılar vb. bu arayışların sonucunda ortaya çıkmış topluluk, hareket ya da akımlardır.

İkinci Yeni, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin üzerinde en çok tartışılan hareketlerinden biridir. Bazı eleştirmenler tarafından modern şiirimizin önemli dönemeçlerinden birisi olarak değerlendirilirken, bazıları tarafından zararlı bir şiir hareketi olarak bile nitelendirilmiştir. Bu eleştirilerin büyük bir çoğunluğu, dönemin sıcak atmosferi içinde yapılmış polemik nitelikli yazılardır. Aradan yarım asra yakın bir sürenin geçmesi, bu şiir hareketinin daha sağlıklı değerlendirilmesine olanak sağlamaktadır. Nitekim üzerinde yapılan akademik çalışmaların da yayımlanmaya başlamasıyla, bu şiir hareketinin edebiyatımızdaki yeri aydınlanmaya başlamıştır.