登入選單
返回Google圖書搜尋
Finansal İstikrar ve Bankacılık Düzenlemeleri
註釋Finansal kurumlar, piyasalar ve ödemeler sistemlerinden teşekkül eden finansal sistemin içsel ve dışsal şoklara karşı dirençli kalabilmesi ve aracılık fonksiyonu etkin bir şekilde icra ederek finansal risklerin yönetilmesine ve kaynakların verimli alanlara yönlendirilmesine katkı sağlaması şeklinde tanımlanabilecek finansal istikrarın temin edilmesinde bankacılık düzenlemelerinin rolü son derece önem arz etmektedir. Bu ilişkinin yönü ve boyutu kadar finansal istikrarın sağlanmasında kullanılabilecek bankacılık düzenleme araçlarının neler olduğu da esaslı konulardan birisidir. Zira 2008 yılında derinleşen küresel finans krizi sonrası alınan tedbirlere bakıldığında da, piyasalara büyük oranda likidite sağlanması dışında, ulusal ve uluslararası düzeyde krize karşı alınan önlemlerin büyük kısmı finansal düzenlemelere ilişkin olmuştur. Bu çalışmada, finansal istikrar konusunda bir ölçümleme yöntemi geliştirilerek hesaplanan Finansal İstikrar Endeksinin Sermaye Tedbiri, Likidite Yaklaşımı, Karşılık Politikası ve Zorunlu Karşılıklar şeklinde belirlediğimiz temel bankacılık düzenleme araçlarıyla ilişkisi, Türkiye tecrübesinden hareketle ortaya konulmaya çalışılmış ve elde edilen bulguların bundan sonra yapılacak bankacılık düzenleme çalışmalarına katkı sunması hedeflenmiştir. Böylece, özellikle yaşanan her finansal şok ve ekonomik kriz sonrası ilk akla gelen sıkı düzenleme aracının, finansal istikrar yönünden gerçekten önemli bir değişken olup olmadığının da ortaya konulması amaçlanmaktadır. Eşbütünleşme yöntemiyle yapılan ekonometrik çalışma sonucunda 1989 yılındaki finansal serbestleşme sonrası Türkiye ekonomisinde bankacılık düzenlemeleri ile finansal istikrar arasında kısa ve uzun dönemde güçlü pozitif bir ilişkinin mevcut olduğu neticesine ulaşılmıştır. Bu nedenle finansal istikrar ve kamu menfaati açısından, bankaların sermaye düzeylerinin yükseltilmesi, likit varlıklarının artırılması, sorunlu kredi karşılıkları ile zorunlu karşılıklar gibi düzenleme araçlarının politika otoritelerince ihmal edilemeyecek uygulamalar olduğu değerlendirilmektedir.