Tatar edebiyatında modern hikâyeciler arasında yer alan Emirhan Yeniki, İkinci Dünya Savaşı yıllarında, bizzat asker olarak bulunduğu cephede yazdığı ilk hikâyeleriyle tanınmaya başlamıştır. Savaş yıllarında yazdığı hikâyelerinde pek çok çağdaşı gibi ölümü ve yıkımı değil, yaşamı ve inşayı okuyucunun zihninde canlandırmaya çalışmıştır. Savaş sonrası hikâyelerinde ise bireysel temalara yönelmiştir. Psikolojik tahlillerle insanı anlatmaya, açımlamaya çabalamıştır. Öz yaşam öykücülüğünün modern Tatar edebiyatındaki temsilcilerinden biri kabul edilen Yeniki, eserlerinde kendini, mensubu olmaktan gurur duyduğu Tatar Türkleri’ni anlatmıştır. Sovyet rejiminin gölgesinde eleştiri yapmak bir yana kalem tutmaya korkan çağdaşlarına karşılık o, hikâyelerinde rejimin yaptığı olumsuzlukları dile getirmeyi başarmış nadir yazarlardandır. Kısaca Emirhan Yeniki, ilk hikâyesinden son hikâyesine kadar anlatıya inandığını, gördüğünü aktarmış, derin psikolojik tahlillerle anlatı kişilerini çözümlemiş, özyaşamöyküsünü kurguya dönüştürmüştür.

Emirhan Yeniki hakkında Türkiye’de yayımlanan muhtelif makaleler dışında yazılan ilk ve tek tez Gizem YUNT’un 2013 yılında Doç. Dr. Erdal ŞAHİN danışmanlığında tamamlanan Tatar Yazar Emirhan Yeniki’nin Hikâyeleri (Ana Hem Kız-1942, Tugan Tufrak-1959, Tönge Tamçılar-1964, Kuray-1970): Giriş-Dilbilgisi İncelemesi-Metin-Çeviri-Dizin adlı yüksek lisans çalışmasıdır. Tezde Emirhan Yeniki’ye ait dört hikâyenin transkripsiyonu yapılmış, metinler Türkiye Türkçesi’ne aktarılmıştır. Buna ilaveten dört hikâyedeki unvan öbekleri tasniflendirilmeye tabi tutulmuştur. Dizin kısmında ise dört hikâyede geçen bütün kelimeler Türkiye Türkçesi’ndeki karşılıklarıyla verilmiştir. Çalışma, Emirhan Yeniki’nin Türkiye’de tanıtılmasına yönelik ilk tez olması bakımından kıymetlidir.