Hak Teâlâ, Cebrâil (as):

−Ya Cebrâil, dedi. Yarattıklarımın en şereflisi, en izzetlisi yaratılmışların özü, ilk yarattığım ruh Muhammed Mustafa’nın doğum zamanı geldi. Gök ehline ilet!

Peygamberlerin meleği Cebrâil, varlığını dolduran ölçüsüz sevinçle göğün yedinci katından seslendi.

−Ey gök ehli!

Tüm gök ehli dikkat kesildi.

− Rabb Teâlâ emretti ki bu gece yaratılmışların en şereflisi, ilim ve irfan kaynağı, kalbi şefkat ve merhamet yuvası sevgili Resûl’ü dünyaya çıkacaktır. Tesbih ve taatlarınızı arttırın. Yerler, gökler ve on sekiz bin âlem bu gece aydınlanacaktır. Salât ve selamlarınızı fazlalaştırın. Gökleri süsleyin ve Muhammed’in ümmeti için dua edin!

Muhammed aleyhisselâmın ve annesi Âmine Hatun’un emsalsiz hayatları Esmâü’l Hüsnâ ile çerçevelenmişti.

Rahmân’ın nazarı üzerlerindeydi. O’nun gözetimindeydiler. Hiçbir oğul annesini O’nun kadar sevmedi…

Ve hiçbir anne, Âmine Hatun kadar hayat yolunu kalpteki ateşten taşlara basarak yürümedi…