"Gece Gülüşü'nde Semra Topal, gecenin insanlarını erotik bir esriklik içinde, toplumsal düzene her türlü başkaldıran biçimde anlatmış. Gecenin Şamarı barında, yıllardır bir araya gelen birkaç kişinin hikâyesidir anlatılan. Toplumun dışındadırlar ve hiçbir zaman onlara dahil olmak için çaba harcamamışlardır. Düzen dışı olan bu insanlar bir tür cemaat kurmuşlardır. Her zaman aynı barda, aynı kişiler, aynı ayinin içindedirler. Kötü huyludurlar ve bu durumlarından oldukça zevk almaktadırlar. Hayal güçleri oldukça gelişkindir ve bu gücü çoğunlukla erotizm için kullanırlar. Cinsel esriklik içinde hiçbir yasak tanımazlar. Bu esrik anlatış bazen pornografiye kaçar. Dil, seçilen kelimelerle bile toplumsal olana bir karşı çıkıştır. Hepsinin bildiği gerçek ise ölümlü olanın her zaman diğerine bir tuzak olduğu. Gündelik hayat içinde bilinçaltının derinliklerine atılan ve çoğunlukla hep orda mahkûm kalan, itiraf edilemeyen cinsel zevkler ve sapkınlıklar, yine çoğunlukla bilinç akışı yöntemiyle, toplumsal normların örttüğü kelimelerle anlatılır. Gecenin Şamarı barına takılanlar tehlikeyi göze almışlardır. Düzenin sunabileceği her şeyi reddederek var olmaya çalışmaktadırlar. Tehlikenin hazzı arttırdığının bilincindedirler. Tehlikenin ve fantezinin dozunu her defasında arttırırlar. Bu barda yaşamını sürdüren insanlar, insanı en doğal yere çekmeye çalışırlar. Dolayısıyla çıplaklığa mitolojik bir anlam kazandırırlar. Dionysos törenlerini anımsatırlar. İlişkileri girifttir ve herkes herkesin sevgilisidir ya da kimse kimsenin sevgilisi değildir."

ABİDİN PARILTI, Radikal Kitap