Het verhaal toont de eenvoudige maar complexe ondertonen in een moederdochter

relatie, waarbij de dochter zelfs haar vader kan doden om de eer

van haar moeder te herstellen. De belangrijkste personages zijn Amaya, een

advocaat; haar dochter Supriya (Poornima), een neuroloog; en haar vader,

Karan, een medisch onderzoeker. Amaya’s zoektocht naar haar dochter,

ontvoerd door haar vader, Supriya’s psychische zoektocht naar haar bij de

geboorte gescheiden moeder, en Karan’s dubbelleven vormen het thema.

Het verhaal portretteert Amaya’s verlangen om haar dochter te ontmoeten en

Supriya’s besef dat haar vader haar moeder heeft bedrogen. Het begon met

een onverwacht telefoontje. Amaya en Supriya bleven communiceren; elke

dag bracht nieuwe onthullingen.

Amaya evolueerde door Vipassana en vond nieuwe gebieden en betekenissen

in het leven, waarbij ze pijn, verdriet, angst en leed overwon. Het creëerde

onthechting met verlichting.

Na vierentwintig jaar gescheiden te zijn geweest, ontmoet Amaya Supriya in

de gevangenis. De politie beweerde dat Supriya haar vader heeft vermoord,

hoewel ze diep van hem hield. De moord was om boete te doen voor de

misdaad van haar vader tegen haar moeder. Elke uiting van liefde heeft een

onlosmakelijk, ondoorgrondelijk spoor van wraak; geen relatie bestaat zonder

geweld. Je doodt de persoon van wie je het meest houdt.