In beleid en praktijk van sociaal werk ligt actueel een bijzondere nadruk op de bevordering van zelfredzaamheid en onafhankelijkheid, of korter gezegd: op alles wat onder de noemer van ‘autonomie’ kan worden gevat. Dit uit zich bijvoorbeeld in de introductie van persoonsvolgende financiering voor personen met een handicap, en de idee om dit ook in andere beleidsdomeinen door te trekken.

Dit boek bouwt op concepten uit de ‘capabilitybenadering’ en op wetenschappelijk onderzoek waarbinnen maatschappelijk werkers, directeurs van zorgvoorzieningen en mensen met een verstandelijke beperking zich verhouden tot de concepten autonomie en keuze.

De auteurs pleiten ervoor om autonomie als een gelaagd begrip te zien dat meerdere interpretaties en betekenissen in zich draagt dan louter ‘zelfregie’. Want niet in onafhankelijkheid ontspruiten nieuwe handelingsmogelijkheden en oplossingen voor complexe problemen, maar in het nemen van ruimte om samen te dromen en verwonderd te zijn. Dit maakt een relationele invulling van autonomie tastbaar voor onderzoekers, beleidsmakers, sociaal werkers en studenten.