Önsöz

1940 ,1954 yılları arasında eğitim veren Köy Enstitüleri

ülkemize özgü bir eğitim kurumudur. Türkiye dışındaki ülkelerde

örnek almıştır. Köy Enstitüleri üzerindeki tartışmalar günümüze

değin devam etmiştir, edecektir.

Kapatılmaları siyasidir, hiç bilimsel dayanağı yoktur. Karşı

çıkanlar yanlışlığı dile getirmişler, enstitülerin başarıları karşısında

susmuşlardır.

1950 ‘den sonra kentleşen Türkiye’de nüfusun % 91’i

kentlerde % 9’ u köylerde yaşamaktadır. Bu nedenle Köy

Enstitülerinin günümüz koşullarında karşılığı nedir tartışması

başlamıştır.

28.05.2020 – 29.05.2020 tarihleri arasında Çanakkale’de

toplanan Köy Enstitüleri Felsefesini Geleceğe Taşımak konulu V.

Uluslararası Rating Academy Kongresi’nde (IRAC5) : sorun

irdelenmiştir. Köy Enstitülerindeki uygulamaların 21.yüzyılda

kentlerde nasıl olacağı hakkında öneriler yapılmıştır. Bu kitapta

ilgili kongrede sunulan seçme bildiriler bir araya getirilmiştir.

Eğitim sistemi kentlerin gereksinimlerine yanıt

vermemektedir. Çağın ve ülkemizin koşullarına göre öğretmen

yetiştirme sorunu çözümlenmeli sürekli reform ilkesi uygulamaya

iv

geçmelidir. Öğretmen yetiştirmede sayısal sorun yoktur. Nitelik

sorunu vardır.

Üniversitelerin Eğitim Fakülteleri ve Milli Eğitim Bakanlığı

sorunun çözümü için araştırmalar yapmalıdır. Milli Eğitim Şurası

toplanarak alınan kararlar uygulanmalıdır. Kaybedilecek zaman

yoktur.

Prof. Dr. Adil TÜRKOĞLU