وقتی آبتین به طرف کوچه­ای که پاتوق ولگرد­ها بود می­رفت، سیب قرمز گاز زده­ای در دست داشت؛ با رسیدن به ابتدای کوچه، ردیفی از ولگرد­ها با لباس­های کثیف، در دو طرف کوچه نشسته بودند، ناگهان حرف عمه­اش به یادش آمد: هرگز پایت را آنجا نگذار، ولی برای او فرقی نمی­کرد که به حرف عمه یا شوهر عمه­اش، گوش کند یا نه، چون او می­رفت تا به پدر و مادرش برسد!