Dumlupınar denizaltı gemimizin 4 Nisan 1953 yılında tatbikat dönüşü gece

saat 02:10 da Çanakkale boğazında çarpışarak battı.86 kişiden sadece 5 i kurtarılabildi.

içerikilerden 22 kişi arkadaki torpido dairesine sığınmayı başardı.ve 94 metre derinlikte

oksijenleri bitene kadar çaresizce kurtarılmayı beklediler.

Müthiş bir ölüm – kalım mücadelesi ve daha fazlası………

Her birinin uzun uzun hayat hikayeleri vardı. Belki de,

bu kısa ömürlerine sığdırdıkları hiçbirini anlatamadılar.

Dinleyende olmadı, olamadı. Şimdi mümkün müdür bu bilinmeyenleri

tahmin ederek, hepsini hikayeleştiripte yazmak.

Zaten amaç, hikaye yazmakta değildi aslında. Sadece

bu talihsiz ve elim kazada ebediyete uğurladığımız seksen

bir yiğidimizi rahmetle anmak.

O gece dört nisan bin dokuz yüz elli üç saat 02,10’ u

gösterdiğinde kabus gibi çökmüştü Çanakkale Boğazının

üzerine kara bir sis bulutu. Dumlupınar Denizaltı Gemisi

himayesindeki seksen altı canla birlikte su üzerinde

sessiz, sessiz ilerliyordu. Hiç birisi bilmiyordu, bilemezdi

Naraburnu açıklarında NABOLAND adlı bir canavarın pusuda

beklediğini.

Bir anda hayalleriyle, umutlarıyla yok olup gittiler. Son

nefesleri karıştı denizin göz yaşlarına ve SON dalışını yaptı

o gece DUMLUPINAR...

Nefesinizi tutarak okuyacaksınız.