PEYGAMBERİMİZ’İ TANIMA, SÜNNET VE HADİS’LE İLGİLİ KÜLLÎ KAİDELER

Bir şeyin meyvesi, yani gayesi en evvel düşünülür; demek ki, varoluşta en son olan, mânen ve düşüncede en evveldir. Zât-ı Ahmediye (s.a.s.), kâinat ağacının en mükemmel meyveleri olan peygamberlerin de en büyüğü, dolayısıyla kâinat ağacının en önemli meyvesi olmakla, ilk yaratılan, O’nun nûru olmak gerekir.1

MEYVE, SON AMA, ÇEKİRDEĞİ BARINDIRMAKLA AYNI ZAMANDA İLKTİR

Bu çalışmanın birinci bölümünde de zikredilen bu küllî hakikat, “Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.”2 âyeti kerimesi ve “Sen olmasaydın, kâinatları yaratmazdım!”3 hadis-i kudsîsindeki manâyı açıklayıcı anlam ve muhvetaya sahiptir.