Intencją tej książki jest pokazanie złożoności zjawiska, a zarazem niezwykłości ludzkiego umysłu, który potrafi wykroczyć poza ramy osoby, gdzie jest zaimplementowany i kreować zarówno nieistniejące rzeczywistości, jak i przewidywać stany innych osób. Daje także możliwość zdystansowania się wobec siebie. To opowieść o różnych poziomach przyjmowania perspektywy: od tych podstawowych, automatycznych wyznaczonych cielesnością (jak mimikra i naśladowanie), poprzez te wymagające namysłu i refleksyjności.

Tytuł Z drugiej strony góry… nawiązuje do jednego z najbardziej znaczących odkryć dotyczących rozwoju poznawczego – zjawiska decentracji opisanego przez Jeana Piageta. Bez niego ta opowieść nie byłaby możliwa.