Ang kwento ay naglalahad ng simpleng ngunit komplikadong ugnayan ng

isang ina at anak, kung saan ang anak ay maaaring patayin ang sariling ama

upang ibalik ang dangal ng kanyang ina. Ang mga pangunahing tauhan ay

sina Amaya, isang abogado; ang kanyang anak na si Supriya (Poornima), isang

neurologist; at ang kanyang ama na si Karan, isang mananaliksik sa medisina.

Ang paghahanap ni Amaya sa kanyang anak na binihag ng kanyang ama,

ang psychic na paghahanap ni Supriya para sa kanyang ina na iniwan noong

siya’y ipinanganak, at ang dobleng buhay ni Karan ay bumubuo ng temang

pangkwento. Ipinakikita ng kwento ang pagnanasa ni Amaya na makita ang

kanyang anak at ang pag-unawa ni Supriya na pinagkanulo siya ng kanyang

ama. Nag-umpisa ang lahat sa isang hindi inaasahang tawag. Patuloy na

nagkausap sina Amaya at Supriya; araw-araw ay may mga bagong pagsisiwalat.

Si Amaya ay nagbago sa pamamagitan ng Vipassana, natuklasan ang mga

bagong kaharian at kahulugan ng buhay, na nilampasan ang kirot, kalungkutan,

pag-aalala, at pagkabalisa. Ito ay nagdulot ng paglaya na may liwanag.

Pagkatapos ng dalawampu’t apat na taon ng paghihiwalay, natagpuan ni

Amaya si Supriya sa kulungan. Sinasabi ng pulisya na si Supriya ang pumatay

sa kanyang ama, kahit na lubos siyang nagmamahal dito. Ang pagpatay ay

nangyari upang magbayad-sala sa krimen ng kanyang ama laban sa kanyang

ina. Bawat palatandaan ng pag-ibig ay may dalang hindi maipaghihiwalay at dimalalim

na paghihiganti; walang ugnayan na umiiral nang walang karahasan.

Pinapatay mo ang taong pinakamamahal mo.