Günümüzde dünya nüfusunun büyük çoğunluğu doğduğu ülkede yaşamakla birlikte, yaşamlarının bir bölümünü çalışmak, eğitim görmek ve hatta emekliliğini geçirmek için farklı bir ülkeye yerleşenlerin sayısı hızla artmaktadır. Birleşmiş Milletler Uluslararası Göç Verileri’ne göre uluslararası göçmenlerin sayısı 2000 yılından bu yana %49’luk artışla 258 milyona yükselmiştir. Bu durum, üç büyük kıtanın kesişim noktasında yer alan ülkemiz için günümüzde de güncelliğini koruyan ve çözülmesi gereken öncelikli sorunların başında gelmektedir. Göç verileri incelendiğinde ülkemizin tarih boyunca kitlesel göç akımlarının uğrak noktalarından biri olduğu anlaşılmaktadır.

Göç konusunu sosyal bir kriz olarak ele alan çoğu ülke, resmi kuruluşların yanı sıra üniversite, sivil toplum kuruluşları ve çeşitli örgütlerin öncülüğünde göç, göçmen, iltica ve göç yönetimi, göçle mücadele konusunda eylem planları hazırlamakta, hukuki ve kurumsal düzenlemeler yapmaktadırlar. Bu bağlamda sosyoloji, psikoloji, tarih, antropoloji, iletişim, siyaset bilimi ve ekonomi gibi disiplinler tarafından yürütülen çalışmalara ağırlık verilerek göç, göçler tarihi, göçün özellikleri, türleri, sebep ve sonuçlarına ilişkin kayda değer bir bilgi birikiminin oluşması sağlanmış; ortaya çok sayıda kuram atılmış, çok sayıda eser kaleme alınarak muazzam bir literatür oluşturulmuştur. Nitekim Sosyal Bilimler Enstitüsü bünyesinde bulunan birçok disiplinin göç konusunu çeşitli yönleriyle incelediği görülür. Ancak Cumhuriyet yıllarından itibaren kaleme alınmaya başlanan ve her geçen yıl daha çok sayıya ulaşarak çeşitlenen bu çalışmaların hangi konu ve ana bilim dalında yoğunlaştığı; hangi çalışma yöntemlerinin kullanıldığı; hangi konuların popüler olduğu ya da ihmal edildiği, kuramsal yahut disiplinler arası çalışmaların gelişim çizgisinin ne düzeyde olduğu gibi sorular, cevaplandırılması gereken belirsizlikler olarak ortada durmaktadır.