Yoğurup acıyla, kanla çamurunu doğrulduğunda,
“Duydum gücünü yok etmenin” diye çığlıkların
Dudakların kupkuru, çatlamışken
Gözlerini kapattığında
Bir el değecek çıplak tenine, tanımazsın ki;
Gülümseyip, alıp götürecek seni
Bir avuç kan olacak izin senin
Tuttular kişiyi ellerinden
Sürüklediler sonsuzluktaki mezarına
Yalvardı, yakardı kişi umarsızcasına kesik hıçkırıklarla
Ama güneş batmıştı
doğmuştu gündüzün karanlık yüzü çoktan.