Yatak odasına döndüğümde, başını yumuşak yastığa gömmüş Gizem’in, önce saçlarını okşadım sonra ışığı kapattım. Evliliğimizin ilk günlerinden bu yana ona duyduğum tutkunun azalmadığını, bu tutkuya başka duyguların da gün geçtikçe eklendiğini hissettim. Dostluk, zorlukları paylaşma ve ayakta durabilmenin anlamı. Şimdi, ona sarılırken küçük bir kedi gibi mırıldanan bu kızla hayat yolumun sonuna kadar yürüyebileceğimi düşünüyorum.

Kum taneleri gibi hayat, parmaklarımızın arasından dökülüp giderken, bazıları acı verir, bazıları haz ve mutluluk. Bir aile, geçmişi ile yüzleşip, yaralarını sarmaya çalışır. Gelecek belirsizliğini korur. Kıyılarda başlayan macera, kimliği meçhule varır. Kişiliğini sorgular ve kaybedilir.

Necdet Özkaya, iz bırakmış bir ailenin bütün yaşantısını mercek altına alıyor. Pek tanıdık, içerisinde herkesin kendinden parçalar bulacağı ve baştan sona sürükleneceği bir anlatı bu. İçinden çıkamadığımız, zaman zaman bunaldığımız. Lakin aşkla örülü, yoğunluğunu ve içtenliğini asla kirlenmeyen bu güçlü duyguya borçlu bir roman; Kimsesiz Kaybedilmiş.

Necdet Özkaya okurunu kırmadan dökmeden ve asla aldatmadan emin adımlarla ülkemizin romancıları arasına girdi. Sefasını sürmek, okuyucuya kalıyor.