Gökteki bulut, ağaçtaki yaprak, daldaki gül, saksıdaki karanfil, raftaki sini, küpteki bulgur, kulaktaki küpe, parmaktaki yüzük, denizdeki kayık, deredeki balık… mani yakıştırırken söz başı olur. Bu ve benzeri bir sözle maniye başlanır ama, sözün sonu ille bununla ilgili olmak zorunda de değildir; maniyi yakıştıran içindekini anlatır. Manilerin çoğu döner-dolaşır sevgiliye ulaşır:

Kar yağar kar üstüne

Kış gelir nar üstüne

Lâl olasıca diller

Her mani yâr üstüne.