فهرست شماره 4 و 5 مردم نامه
با تمام خانواده (بازگویی روایاتی از یک عکس) / افسانه نجم‌آبادی
یان آسمن و «حافظه فرهنگی» / سارا کیان راد
تصویر ایران در «الجزیره الوثائقیه» / یاسر قزوینی حائری
موقعیت تجار و صاحبان صنایع در ایران عصر پهلوی: تجربه کفش وین( ۱۳۵۸-۱۳۴۲ش.) / فریدون شیرین کام
رهاورد؛ بررسی قهوه‌خانه در خانه‌های تاریخی شهر بروجرد / مریم پوراسماعیل
بازیابی هویت زنانه در نقوش نمادین قالی ذهنی‌باف بختیاری / الهام ملک‌زاده، شیوا باورصاد
مردم‌شناسی تاریخی مورد غفلت قرار گرفته است؛ گفتگو با کلودین گوتیه / گفتگو از آرزو رسولی و آندیا عبایی
در جستجوی حاکمیت روایی: پست مدرنیسم و مردم بدون تاریخ / کروین لی کلین - ترجمه عبدالله امینی
سوگنامه جورج رود (۱۹۳۳-۱۹۱۰ م.) / نیکولاس راجرز - ترجمه رامین صمیمی
زریاب خویی در بلندای تاریخ و فلسفه / سیروس برادران شکوهی
تاریخ، علم مزاحم است؛ گفتگو با غلامرضا ظرفیان / گفتگو از محسن آزموده
مردم‌نامه فقر در آمریکا (معرفی کتاب)/ گابریل لویکونو - ترجمه رامین صمیمی
مردم‌نامه آلمان (معرفی کتاب) / اریک راسل بنتلی - ترجمه رامین صمیمی
کودتاهای ایران (معرفی کتاب) / سهراب یزدانی - فرهاد دشتکی‌نیا
طلسمات نوشته‌دار در ایران دروه اسلامی؛ سعادت و سلامت برای دارنده آن / سارا کیان راد
دنیای زنان در عصر قاجار (آرشیو دیجیتال وبسایت) / افسانه نجم‌آبادی - ترجمه مریم مومنی
حکایتی از یادگار ایام (۳) / روزبه زرین‌کوب
مردم‌نامه و مردم‌نامه‌نویسی: چیستی و چرایی
روند برآمدن و بالیدن مردم یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های مدرنیته است. همراه با این روند، تاریخ‌نویسی و تاریخ‌نگاری دچار دگرگونی‌های بنیادی شده‌اند که نمونه‌ای از آن میان، پیدایش گونه‌ای از تاریخ‌نویسی است که در زبان انگلیسی با نام People's History شناخته می‌شود و ترجمه ساده آن به فارسی «تاریخ مردم» است. ما به جای این ترجمه، تعبیر یا اصطلاح «مردم‌نامه» را ساخته و پیشنهاد داده‌ایم. مردم یک معنای عام دارد و یک معنای خاص. مردم به معنای عام یعنی همگان و مردم به معنای خاص یعنی مردم عادی و معمولی، توده گمنام و فرودستان در برابر نامداران و خواص و فرادستان. رویکرد مردم‌نامه‌ای یا تاریخ مردم، تاریخ و رویدادها را بر پایه نقش و جایگاه مردم تبیین و تحلیل و روایت می‌کند و بدین سان، در برابر رویکرد شخص‌باور، نخبه‌گرا و قهرمان‌پرست قرار می‌گیرد. رویکرد سنتی در تاریخ‌نویسی، اساس و محوریت روایت تاریخی را از آن شاهان و بزرگان می‌دانست و دانش تاریخ را دانشی شاهانه می‌انگاشت. بنابراین اگر بتوانیم این رویکرد سنتی را به سنت شاهنامه‌ای یا شاهنامه‌نویسی تعبیر کنیم، مردم‌نامه‌نویسی به مثابه یک رویکرد مدرن در برابر آن تعریف می‌شود.
