İzmirli İsmail Hakkı (1869-1946), Osmanlı döneminde yetişen ancak eserlerini daha çok Cumhuriyet’in ilk yıllarında veren düşünürlerimizin başında gelmektedir. Geniş bir kültüre sahip olan İzmirli, Kur’an-ı Kerîm’in mânâsının anlaşılması için eserler kaleme almış ve bunda da başarılı olmuştur. İzmirli; Kur’ân meâlinin halkın anlayacağı sade bir üslupla, güzel ve açık bir Türkçe ile yapılmasının zaruri olduğunu vurgulamış ve eserini bu amaçla yazmıştır. Kendisi Kur’ân’ın hiçbir dile tam olarak tercüme edilemeyeceğini bildiğini, bu sebeple yaptığı tercümeye “Meâni-i Kur’ân” adını verdiğini belirtmiştir. İzmirli’nin bu eseri, Eşarî özellikte bir meâl-tefsir olarak tasnif edilse de daha çok lügavî tefsir özelliklerini taşımaktadır.

Bu çalışmada İzmirli’nin “Meâni-i Kur’ân” adlı eserin incelemesine ilave olarak onun TBMM’ye sunduğu ‘Kur’ân’ın Türkçe Tercümesiyle Namazda Okunması’ adlı rapor da ele alınmıştır. Cumhuriyet’in ilk yıllarında ‘İbadetlerin Türkçeleştirilmesi’ tartışmaları etrafında İzmirli’den istenilen bu raporun yazılma süreci tetkik edilmiş ve İzmirli’nin bu raporu yazmasına etki eden faktörler ve sebepler ortaya konulmaya çalışılmıştır.