Narratieve verantwoording geniet in de discussie over kwaliteit van zorg een steeds bredere belangstelling. Verhalen spreken meer tot de verbeelding dan cijfers. Vaak wordt daarom een ‘complementaire’ aanpak bepleit: naast ‘tellen’ ook ‘vertellen’ om een goed zicht te krijgen op de dagelijkse zorgpraktijk.

Maar er is ook sprake van verlegenheid met het onderwerp. Verhalen over wat mensen in de zorg ervaren, lopen uiteen. Niet alleen binnen een zorginstelling, zelfs op een afdeling; verhalen van professionals verschillen van verhalen van cliënten en die verschillen weer van verhalen van mantelzorgers. Wat kunnen we in het verantwoorden van zorgkwaliteit met verhalen die niet overeenkomen en elkaar soms tegenspreken? En wat betekent ‘verantwoorden’ in dat verband? In dit boek worden de mogelijkheden onderzocht aan de hand van een concrete zorgpraktijk: de zorg voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH).

Hans Reinders en Lydia Helwig Nazarowa zijn pioniers in het zoeken naar andere wegen in het werken aan zorgkwaliteit. Hierover verscheen bij Gompel&Svacina in 2019 de uitgave Kwaliteit als ervaring. Ook in dit boek geldt ontwikkeling van kwaliteit als een leerproces dat het reflexieve vermogen van zorginstellingen en hun medewerkers aanspreekt.