“Şiddetli ve aşırı sevgi; bir kimsenin kendisini tamamen sevdiğine adaması, sevgilisinden başkasını görmeyecek kadar ona düşkün olması” anlamına gelen aşk, bir kişi ya da bir nesneye tutkuyla yönelişi ve sevmeyi belirten bir kelimedir. Sarmaşık anlamına gelen aşaka’dan türetildiği kabul edilir. Bunun nedeni tıpkı sarmaşığın kuşattığı ağacın suyunu emmesi, onu soldurup zayıflatması ve bazen de kurutmasında olduğu gibi aşırı sevginin de âşığın ilgisini mâşukundan başkasından kesmesi, onu sarartıp soldurması ve hatta öldürmesidir.

İnsan dünyasıyla ilgilenen, teorik ve pratik açıdan insanı anlamaya yönelen hiçbir akım ve bilimsel faaliyet aşka karşı kayıtsız kalmamıştır. Bu sebeple aşkın insan dünyasıyla ilgili temel fenomenlerden birisi olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü insan ne sırf maddeye dayalı bir varlıktır, ne sırf olaylar arasındaki sebep-sonuç ilişkisine göre konum alan rasyonel bir canlıdır. Aksine insanın tinsel bir boyutu, duygusal bir yönü, dış dünyasını çoğu zaman egemenliği altına alan bir iç dünyası vardır. Bu sebeple insanın mânevî tarafının rasyonel tarafına çoğu zaman üstün geldiğini söyleyebiliriz.

İnsan bazen kendi varoluşunu ve diğer varlık, nesne ve olayları rasyonel cihetten bazen de tinsel-mânevî cihetten problematik bir şekilde ele alır. Dolayısıyla o, varlığa, nesneler dünyasına ve olaylara hem rasyonel, hem de tinsel ve mânevî hatta irrasyonel anlamlar yükler. Bu açıdan insanın anlam dünyası incelendiğinde, onun bu dünyasında en köklü etkinin aşka ait olduğunda kuşku yoktur.

KİTAPTA YER ALAN MAKALELER:

Arap Darb-ı Mesellerinde Aşk

Mustafa Kayapınar, Ahmed Hilal

Eski Arap Şiirinde ‘Uzra Türü Aşk (Bişr ve Hind Örneği)

Mehmet Yılmaz

Hz. Mûsâ’nın Rü’yet Talebinde İlâhî Aşk

Mevlüt Mencük

Hz. İbrahim Kıssası Bağlamında Sevgi-İman İlişkisi ve Bunun Yansımaları

Mehmet Yaşar

Nizâmî Gencevî’nin Leyli ve Mecnûn Mesnevîsi’nde Dünyevî Aşkın İlâhî Aşka Dönüşmesi

Saadat Mammadova

Fuzûlî’nin “Leylâ vü Mecnûn” İsimli Eserinde Mecazdan Hakikate Giden Yol

Nezaket Memmedli

Mecazî Aşktan İlâhî Aşka Giden Bir Aşk Hikayesi: Mem û Zîn

Nazım Çınar

Divan Edebiyatında Aşk-Ateş İlişkisi ve Bunun Şeyh Galip’teki Tezahürü

Ahmet Arı

Erzurumlu İbrahim Hakkı Divan’ında Mecazdan Hakikate “Aşk”

Şükran Koçak, Murat Keklik

Mecazî Aşktan İlâhî Aşka Geçişin Bir İfadesi Olarak “Leylâsız Mecnûn Olmak”

Osman Nuri Karadayı

Sâmiha Ayverdi’nin “Dile Gelen Taş” Adlı Mensur Şiir Kitabında Mecazdan Hakikate Aşkın Dili

Sema Noyan

Emine Işınsu’nun Küçük Dünya Romanında İlâhî Aşk’a Varan Bir Arayış Yolculuğu

N. Hilal Akman

Hallâc’ta Varoluşun Adı: Aşk

Rıza Bakış

Fenâdan Bekâya Aşkın Kâmil Temsili “Yunus Emre”

Talha Sert

Hallâc’dan Sühreverdî’ye Aşk ve Şehâdetin Yolculuğu

Güldane Gündüzöz

Aşkın Dinamizmi

Mehmet Demirci

İnsan Açısından Allah Sevgisinin Ontolojik Temelleri

Seyithan Can

Vücûd-i Kalbî: Aşk ve İman

Fatih İbiş

Yunus Nebi’den Yunus’a Aşk

Hasan Özdemir

Risâle-i Nûr ve Allah, Kâinat, İnsan İlişkisinin Aşk Bağlamında Yorumu

Abdulvehap Erin

Aşkın Halleri

Süheyla Ünal

İran-İslâm Minyatürlerinde Aşk: Leylâ ile Mecnûn’a Ait İki Minyatür

Hamit Arbaş